Alweer de tweede wandel-reunie

V.l.n.r. Eveline, Willem, Huib, Han, Cees en Wouter. Ferry en Roos ontbreken
op deze groepsfoto.

Het is nog geen twee maanden geleden dat we voor het eerst gingen wandelen in het kader van de PROIRA-wandelreunie en dan vandaag alweer voor de tweede keer. En ditmaal met z'n achten. Huib en ik (Ferry) hadden afgesproken dat we op twee plekken zouden beginnen; ik zou met degenen die met de trein kwamen vanuit Den Haag CS beginnen en Huib met de geautomobiliseerden vanuit zijn huisadres.

Toen ik op station Utrecht aankwam met mijn partner Roos die ook mee ging wandelen realiseerde ik mij dat ik m'n GSM had vergeten mee te nemen; stom, stom, stom! Maar alles zou goed komen. Ik verwachtte op het station slechts Eveline te treffen en die stond keurig op tijd op de afgesproken plek bij de piano in de stationshal. Dus - om 10 voor 12 - op naar het Haagse Bos. Gelukkig had Eveline wel haar GSM en zij belde Huib op het moment dat we hem toch eigenlijk wel verwacht hadden te ontmoeten. En toen bleek dat Cees Groen ook naar Den Haag CS was gekomen zonder dat hij zich per e-mail gemeld had. Hij was er keurig om 12.00 uur, het afgesproken tijdstip, maar toen waren wij al vertrokken en hij kreeg mij op de GSM niet te pakken.

Maar Huib had ingegrepen en Cees opgehaald en zo kwamen we uiteindelijk met z'n allen bij elkaar: Cees Groen, Wouter Huisman, Eveline Beumkes, Han Schellekens, Willem Reijm, Huib vd Donk, Ferry van Elven en zijn partner Roos van der Burg. Het werd weer een gezellige onderonsje waarbij we in wisselende combinaties met elkaar spraken. Het is leuk te zien hoe dat proces iedere keer weer onmiddellijk plaats vindt. Die vertrouwelijke sfeer is er direct/
Het weer werkte weer mee; het was gewoon te warm voor een trui onder de jas. De wandeling ging door de duinen. Erg veel hebben we niet gewandeld. Tot twee keer toe hielden we koffiepauze waar de door mij meegebrachte koffie haar weg vond.
Na een kleine 10 km liepen we richting bus en daar namen we weer afscheid. Was weer een fijne dag!

Het oude groenhok van PROIRA

Op deze plek stond het oude Groenhok van PROIRA

Het was niet meer het zelfde houten gebouwtje, maar nog wel van de padvinderij: het Groenhok van mijn dispuut met de fraaie naam PROIRA. In het begin van het academisch jaar hielden we daar de groentijd, voor een dispuut een belangrijk moment van saamhorigheid en plezier. Ook ik ben daar in het jaar 1965 "ontgroend". Het was liefde op het eerste gezicht van beide kanten; ik heb me dan ook altijd erg thuis gevoeld in het dispuut.

Toen ik deze week door Amstelveen aan het zwerven was kon ik het niet laten om even te gaan kijken achter het hek dat voorheen altijd gesloten was. Eigenlijk was het er nauwelijks veranderd alleen de ouwe houten keet die we altijd huurden van de padvinders was vervangen door een nieuw, keurig wit geverfd exemplaar. 

Het logo van mijn dispuut PROIRA
Met dank aan Huib

Toen ik lid werd van de Vereniging LIBER en daarin van het dispuut PROIRA stond de babyboom generatie in de startblokken om de universiteit te bestormen. De vereniging dreigde uit haar voegen te barsten. Het jaar voor ons waren meerdere nieuwe disputen opgericht waaronder PROIRA. Dit dispuut was voortgekomen uit het dispuut ROSTRA; de twee voortrekkers, Alef Kluiver en Paul Scheelbeek hadden het huzarenstukje geklaard om met een klein tiental nieuwe studenten een dispuut vorm te geven. Mijn jaar, bestaande uit een viertal nieuwe jaars was dus feitelijk pas de tweede jaargang. Namen die ik me nog weet  te herinneren waren Hans van der Sloot, hij was tevens studiegenoot van mij en dan twee medicijnstudenten, Lex Pull en Onno Meijer. Van het jaar boven ons weet ik nog wel een paar namen: Jan Bouwman, Jaap Jansen, Leendert Koppelaar, Jaap Vlugt, Han Vreeswijk, . Het dispuut had iets met water en zeilen, vandaar ook de naam. PROIRA betekent voorsteven. Het motto van het dispuut was in het Grieks en mocht slechts mondeling worden doorgegeven van praeses op praeses.
Onlangs besprak ik dit met Huib, zoals bekend uit dit Blog ook voormalig lid van PROIRA en hij wist van niks. Huib was zelf cöordinator van het dispuut geworden nadat de officiële bestuursfuncties van Praeses, Abactis, Fiscus en Assessor waren verdwenen. We waren het erover eens dat de magische zin nu wel gepubliceerd mocht worden. Ik doe dat als laatste praeses die hem kende met veel genoegen. Daarbij denk ik aan de moeite die het me destijds kostte om hem als niet-klassiek geschoolde (het is eruit!) uit het hoofd te leren.
Panton
Rèmaton
Ofelimotètos
Idioteias
Rhetorica
Askèsis
Oftewel: Het beste middel om de dwaasheid tegen te gaan is het bedrijven van de rhetorica. Ik denk nog met veel genoegen terug aan mijn tijd in het dispuut.
Met dank aan Roos voor het verbeteren van de Griekse tekst.

Dit is een copie van een Blog uit mijn daily Blog. Op voorstel van Huib hier geplaatst.

Wie heeft er nog foto's die gemaakt zijn bij vergaderingen of feesten in het oude padvindershok. En wie heeft er nog herinneringen aan? Stuur maar op en ze komen in deze dispuutsblog/site.

De senaat bereidt de dies natalis van 1968 voor in Giethoorn

Nu ik dit viertal zie realiseer ik me dat er afgezien van mijzelf helaas verder niemand van dit viertal in onze e-mail lijst voorkomt. Het zijn v.l.n.r. Jaap Jansen (1964), Ferry van Elven (1965), Hans van der Sloot (1965) en Alef Kluiver (voortrekker en ws van 1963 of zelfs 1962).
We zitten hier op een terras in Giethoorn; de ober was geen groot fotograaf; had meer oog voor Giethoorn dan voor ons, maar gelukkig staat de hele "senaat" erop. Ja, we deden niet minder, de senaat met als praeses (voorzitter) Alef, als Abactis (secretaris) Jaap, als fiscus (penningmeester) Hans en als assessor (bijzit, manusje van alles) Ferry. Het was de tweede keer dat Alef het praesidiaat op zich had genomen.
We waren met een gehuurd of geleend volkswagentje naar Giethoorn gereden en hebben een locatie gevonden en een uitstekend restaurant.

Wie heeft nog foto's en een verhaal van deze di-es in Giethoorn. Ik kan mij nog herinneren dat Pieter Troost een stichtelijk verhaal hield als tafelspeech over de Beulakkerwiede en nog zo'n plas water alsof het ging om het bereiken van de hemelpoort. Stuur je verhaal en een scan van de foto(os) naar mij en ik plaats het met alle genoegen in de Blog.

De eerste roeiploeg van PROIRA

De eerste PROIRA roeiploeg met v.l.n.r.
Paul van Olm (Stuurman), Ferry van Elven (Boeg),
Hans van der Sloot, Jaap Vlugt en Gillis Mol (Slag)
Foto uit 1968

In mijn fotoboek staat een klein, ooit zelf afgedrukt fotootje van de eerste roeiploeg van PROIRA in het jaar 1968. Gillis wist zich nog enigszins te herinneren hoe die roeiploeg tot stand was gekomen. Gillis zelf was de aanstichter en had Hans van der Sloot gevraagd; Hans was fervent zeiler en had aldus Gillis wel enige ervaring met water. Hans had daar kennelijk mee ingestemd en had mij, Ferry gevraagd om mee te doen. Hans en ik waren niet alleen dispuutsgenoten maar tevens studiegenoten en jaargenoten; we hadden toevallig zelfs aan de eerste practicumzaal (analytische chemie) onze plaatsen c.q. glaskasten naast elkaar. Kom daar nog maar eens om met al die honderden studenten van tegenwoordig?! Jaap Vlugt deed ook mee; een stevige kerel, net als Gillis en later Cees die in de roeiploeg van Okeanos 1 hebben geroeid.
Paul van Olm had overigens wel roeiervaring en als "lichtgewicht"  zeulden we hem mee als stuurman. Hij spoorde ons tijdens de enige wedstrijd die ik me kan herinneren aan om steeds harder te roeien. Van die wedstrijd herinner ik me slechts dat ik als doping een paar tabletten glucose had genomen en dat ik aan het eind van de rit de longen uit m'n lijf hijgde; ben zelden zo kapot geweest. Maar leuk was het!
Van dat eerste jaar herinner ik me vooral de trainingen met Ferry Wienese, NL's skifkampioen die ons vanaf de kant toeschreeuwde, en die ochtendvroege ritten naar de bosbaan vanuit Amsterdam-Slotermeer; ik denk dat het voor mij bij dat ene jaar is gebleven en dat alleen Gillis en Jaap verder zijn gegaan.

Aanvullling van de hand van Gillis Mol; 18 februari 2016

De reden waarom we als  dispuut zijn gaan roeien was simpel. De VU kende sportdagen, alle mogelijke sportactiviteiten gedurende een week, waaraan alle disputen konden meedoen. Als je meedeed, kreeg je punten en het dispuut dat de meeste punten had, was de winnaar. Wij wilden natuurlijk met zo veel mogelijk sporten meedoen. En met roeien kon je veel punten verdienen. Dat wilden we. En zo is het gekomen.
We gingen dus naar de roeiloods van de VU, Okeanos. Daar lagen boten, maar er was niemand in de buurt. Hans, onze zeilexpert, zei dat we de gemakkelijkste boot moesten nemen, een loeizware overnaadse vier. Zo gezegd, zo gedaan. Ieder is ergens in de boot gaan zitten. Dat bleek voor mij de bakboord kant te zijn en voor Jaap stuurboord, Hans weer bakboord en jij boeg. En zo is dat altijd gebleven. 
Na ons Proira avontuur zijn Jaap en ik doorgegaan in een ongestuurde twee. We werden soms gecoached door Jan Wienese, onze Olympisch kampioen skif van een jaar ervoor in Mexico. In die tijd at ik niet zo regelmatig en zeker geen warm eten. Jaap kon duidelijk merken als ik de avond ervoor een goede warme maaltijd had genuttigd.
Uiteindelijk zijn Jaap, Ike Bakker, Harm Loosekoot en ik door de roeibond als eerste ploeg van Okeanos naar de Scandinavische kampioenschappen in Kopenhagen uitgezonden en hebben daar 2x gewonnen. Een week daarna deden we mee aan de Nederlandse kampioenschappen.
Waar een start bij Proira al niet toe kan leiden.

Cees Groen, Jaap Vlugt en Gillis Mol in de roeiploeg van Okeanos

Cees heeft de volgende toelichting op deze foto:

Op deze foto zie je Okeanos 1, in de jaarlijkse eerste grote wedstrijd op de Amstel, de Head of the River. Dat jaar, 1972, deden voor het eerst 3 ploegen van de vereniging mee. Voor zover ik me kan herinneren bestond de ploeg  (van boeg naar slag) uit: Jaap Bakker, dan ?, Yke Bakker, Gillis Mol, Huguenin, Harm Losekoot, Jaap Vlugt en Cees Groen. Stuurman Joost Nannen. Het ging niet slecht maar welk resultaat we bereikt hebben weet ik niet meer, in ieder geval was het meedoen belangrijker dan het winnen.

Nog een detail over de boot: Door de VU gekocht in 1962. In 1928 werd het door de Argentijnen gebruikt op de Olympische Spelen.

Aanvulling van Gillis Mol:
boeg Jaap Huy, Fokke van der Werf, Bert Bakker etc.. We werden 22e, waarschijnlijk een na laatste oid op 04-04-1971.

Huib, Han, Pieter Troost en Pieter Grond in de branding

Bijdrage van Han:

Ameland, 1970 of 1971 of 1972 (wie het weet mag het zeggen).

V.l.n.r.: Huib, Pieter Troost, Pieter Grond, Han.

Zij die erbij waren, weten dat op dit bijna Bijbelse tafereel iets ontbreekt. Dat is de tekstballon uit Pieter Troosts mond met daarin het, ondanks zijn eenvoud, grootse, ontroerende, melancholische, meeslepende gedicht “De Zee”, waarmee Pieter op de middelbare school zijn reputatie als poëet vestigde.

De zee

Soms is de zee zo woest als een wild konijn

Soms is de zee zo tam als een lammekijn

Maar het is altijd fijn om bij de zee te zijn

Dit gedicht draag ik soms voor, staand op het strand. Maar bij deze bijzondere gelegenheid, want dat is het, vervang ik “de zee” door “Proira” en ik weet, ja broeders en zusters, ik weet het zeker, ja ik weet het heel zeker, dat Pieter Simon Troost, waar hij ook is, instemmend glimlacht.

Reunie bij Aart en Marleen

De groepsfoto met v.l.n.r. Voorste rij: Lex, Han, Aart En achterste rij: Ferry, Marleen, Arend, Jantine, Rommy,
Anneke, Eveline, Mieke, Hans, Cees en Pieter

Verslag van Ferry

Vanmiddag was het zo ver; de eerste echte PROIRA reunie sinds vele jaren. Aart en Marleen, een authentiek PROIRA-stel had alle inmiddels bekende leden (29) uitgenodigd om vanmiddag bijeen te komen in hun grote huis, gelegen tegenover de Zaanse schans. Op station Koog-Zaandijk kwam ik Arend en Pieter al tegen; we waren wat aan de vroege kant, maar daarom niet getreurd. We waren inderdaad de eersten  en ontzettend leuk om Aart en Marleen weer te zien. Ze hadden het fantastisch voorbereid en verzorgd; een tafel vol lekkers om te eten en te drinken stond klaar.

Marleen en Anneke

Al snel daarna kwamen meer en meer van onze oud-dispuutsgenoten binnen gedruppeld. Soms herkenden we elkaar en soms ook niet, maar het leuke was dat er direct weer de oude vertrouwde vriendschappelijke sfeer ontstond alsof de jaren weg vielen en dat terwijl sommigen elkaar in het dispuut niet of nauwelijks gekend hadden. Pieter Grond merkte ook op dat die amicaliteit wellicht het gevolg was van de selectie bij de groentijd; soort zoekt en vindt soort kennelijk.
In wisselende groepjes stonden we met elkaar te praten en iedereen genoot er van en wilde er vervolg aan geven. Verschillende soorten activiteiten werden al genoemd zoals bridgen, zeilen, de excursie van Paul van Olm en wellicht met een aantal mee met Georeizen van Paul van Olm (naar Sardinie), die overigens zelf niet eens aanwezig was vanwege een excursie naar Schokland die hij deze dag moest leiden.

Een aantal onzer is in het bezit van forse zeilboten en tja, PROIRA betekent "voorsteven" en was vanouds ook een zeilend dispuut. Wat ligt er dan meer voor de hand dan ook eens iets op het water te gaan doen volgend jaar. En natuurlijk het wandelen. Niet iedereen is gediend van 20 kilometer, maar daar kunnen we een mouw aan passen; het sociale karakter van een wandel-reunie is al eerder vastgesteld en het sportieve 20 kilometer wandelen kan daar enigszins los van staan. "Komt goed", zou ik willen zeggen.
Loes van Han maakte de groepsfoto waar zo te zien iedere aanwezige op staat.
"Plenair" namen we afscheid van gastvrouw en gastheer en bedankten hen voor de gastvrijheid; zo rond een uur of zeven vertrokken de meesten; dat was vroeger wel anders! ik weet nog dat ik wel eens bij Pieter Troost van de kamer vertrok terwijl de vogels al begonnen te zingen om de zon te verwelkomen. Dat redden we toch niet meer, althans ik niet.
Voor meer foto's: Tot eind november kun je hier nog meer foto's bekijken die Han via Dropbos ter beschikking heeft gesteld (met dank aan Loes!).
Onderstaande foto's zijn gemaakt door Han en Loes, met dank namens allen.