Huib, Han, Pieter Troost en Pieter Grond in de branding

Bijdrage van Han:

Ameland, 1970 of 1971 of 1972 (wie het weet mag het zeggen).

V.l.n.r.: Huib, Pieter Troost, Pieter Grond, Han.

Zij die erbij waren, weten dat op dit bijna Bijbelse tafereel iets ontbreekt. Dat is de tekstballon uit Pieter Troosts mond met daarin het, ondanks zijn eenvoud, grootse, ontroerende, melancholische, meeslepende gedicht “De Zee”, waarmee Pieter op de middelbare school zijn reputatie als poëet vestigde.

De zee

Soms is de zee zo woest als een wild konijn

Soms is de zee zo tam als een lammekijn

Maar het is altijd fijn om bij de zee te zijn

Dit gedicht draag ik soms voor, staand op het strand. Maar bij deze bijzondere gelegenheid, want dat is het, vervang ik “de zee” door “Proira” en ik weet, ja broeders en zusters, ik weet het zeker, ja ik weet het heel zeker, dat Pieter Simon Troost, waar hij ook is, instemmend glimlacht.